Ik heb een liedje geleerd met de titel: Het was een herinnering zoals zovelen. Een tijdje terug hoorde ik hem op de radio en toen bleken er meerdere coupletten te zijn die ik graag zou kennen. Het stuk dat ik ken gaat zo:
Het was een herinnering zoals zovele, maar deze ene laat mij niet los. Wanneer in het voorjaar de vlinders spelen dan denk ik weer aan die dag in het bos. Daar bij een huis als van Hans en Grietje zag ik een kind zitten heel alleen. Haar fijne stem zong een heel mooi liedje voor duizend vlinders om haar heen. En duizend vogels zij toen gekomen en zongen vrolijk har liedje voort. Het straalde juichend door duizend bomen en heel de wereld heeft het gehoord.
Dit is volgens mij de complete versie, veel plezier ermee,
Maarten
LENTEKIND 't Is een herinnering zo als zovelen, Maar deze ene laat mij niet los. Wanneer in 't voorjaar de vlinders spelen, Dan denk ik weer aan die dag in 't bos.
Daar bij een huis als van Hans en Grietje, Zag ik een kind zitten heel alleen. Haar zachte stem zong een lenteliedje, Voor duizend vlindertjes om haar heen.
En duizend vogels zijn toen gekomen, En zongen vrolijk haar liedje voort. Het schalde juichend door duizend bomen, En heel de wereld heeft dat gehoord.
En overal bleef men even luist'ren, En een moment was 't rumoer verstomd. Want zelfs de mensheid moet even fluist'ren Wanneer voor 't eerst iets van 't voorjaar komt.
Maar ik alleen heb dat kind zien zingen, daar in het woud op die lentedag. Ik zag haar aan en mijn ogen vingen, Uit blijde ogen een lichte lach.
En dat is al wat mij is gebleven, Die lichte lach als een snelle groet. Maar ik heb nooit van mijn hele leven, De lente zo van dichtbij ontmoet.
Hallo Maarten, Wie hebben dit liedje eigenlijk gezongen. We dachten zelf de Selvera's, maar we weten het niet zeker. Met vriendelijke groet, Eddy van Dam
Wij (mijn schoonzussen) en ik zongen dit altijd luid galmend na familiebijeenkomsten bij de afwas. Tweestemmig! Heerlijk. Het waren niet de Selvera's, maar wie wel? Anna
haha, wij zongen het vroeger (50 jaar)geleden ook onder de afwas.....onze moeder zei altijd: zing eens eens wat sneller, de afwas en droog duurde haar te lang! Ik leerde mezelf het wijsje te spelen op het harmonium van mijn broer, inclusief tweede stem!
Nu zing ik het voor mijn kleindochter van 6, zij vindt het prachtig!
Ik kan ook mijn ogen niet geloven dat ik nu eindelijk de woorden zie vandat liedje ,dat mij ook na 50 jaar of nogsteeds is bijgebleven. Heel hartelijk bedankt!
dit liedje heb ik al meer als 60 jaar geledenop school gezongen metbegeleiding van ons schoolhoofd op het harmonium ik kan dit niet vergeten het was de mooistetijd van mijn jeugd
Ook wij zongen vroeger het lentekind. Vooral mijn vader en mijn broer zongen het tweestemmig. Prachtig was dit. Mijn moeder is op de lentedag geboren, dus ze was een echt lentekind. Bij haar overlijden hebben we het lentekind gezongen. Toen mijn buurvrouw kwam om mij te condoleren en ik vertelde over het lied kende ze in eerste instantie het lied niet, totdat ik het ging zingen.
Ze herkende het lied toen en moest huilen, omdat ze het zo mooi vond dat wij het lied bij het overlijden van mijn moeder hebben gezongen.
Ik vond het vroeger al een prachtig liedje en onlangs heb ik het mijn kleindochter Romee geleerd. Ze is 4 jaar en we zingen het altijd samen. Eerst hebben we het 1e couplet geleerd en nu zingen we samen het liedje als ze naar bed moet. Na het zingen slaat ze de armpjes om me heen en kust me wel te rusten..........Dat is geluk.
Hallo Andrea, Dit is volgens mij de complete versie, veel plezier ermee, Maarten LENTEKIND 't Is een herinnering zo als zovelen, Maar deze ene laat mij niet los. Wanneer in 't voorjaar de vlinders spelen, Dan denk ik weer aan die dag in 't bos. Daar bij een huis als van Hans en Grietje, Zag ik een kind zitten heel alleen. Haar zachte stem zong een lenteliedje, Voor duizend vlindertjes om haar heen. En duizend vogels zijn toen gekomen, En zongen vrolijk haar liedje voort. Het schalde juichend door duizend bomen, En heel de wereld heeft dat gehoord. En overal bleef men even luist'ren, En een moment was 't rumoer verstomd. Want zelfs de mensheid moet even fluist'ren Wanneer voor 't eerst iets van 't voorjaar komt. Maar ik alleen heb dat kind zien zingen, daar in het woud op die lentedag. Ik zag haar aan en mijn ogen vingen, Uit blijde ogen een lichte lach. En dat is al wat mij is gebleven, Die lichte lach als een snelle groet. Maar ik heb nooit van mijn hele leven, De lente zo van dichtbij ontmoet.
als je naar deze link gaat dan kan je het beluisteren je kan ook zoeken op de naam Lentekind dat is de titel van het lied https://www.youtube.com/watch?v=v3BJ9gV2QCU of deze https://www.youtube.com/watch?v=aunH2MTOgpA
Wat mooi dat er nog altijd mensen zijn die zich dit liedje nog kunnen herinneren. We hebben het met een van onze koren tot voor kort nog vaak gezongen. Hey koor bestaat helaas niet meer, weinig leden, corona deed de vereniging de das om.
Wat is er zo mooi aan dit lied ?! Welnu, dat antwoord is in mijn optiek uiterst simpel. Allereerst de melodie welke werd vervolmaakt door de prachtige - eigenlijk simpele - teksten als coupletten. Natuurlijk maakt de tweede stem dit schoolliedje compleet. ...Eenvoud-kan-zo-mooi-zijn...
Is nog altijd ook op Youtube te beluisteren waarbij de bos en heidebeelden je het lied meerdere keren doet herhalen en meezingen/neurieen
Wat fijn om eindelijk de orginele tekst te lezen en horen. Mijn oma zong dit liedje vroeger voor mijn moeder, mijn moeder voor ons en wij zingen het weer voor onze kinderen. Alleen in de loop der jaren is de tekst bij ons wat verbasterd, fijn om hem nu met de juiste tekst weer door te geven.
Maarten wrote:
