Ik liep een beetje door de stad. Ik had geen doel ik dded maar wat. En toen ineens ik stond er weer, als iedere keer.

Dat oude stukje Amsterdam, waar ik al zoveel malen kwam. En waar ik altijd weer zal zijn, het Waterloo Plein.

Oh Waterloo Plein... Oh Waterloo Plein... Het is mooi en lelijk tegelijk, aandoenlijk en toch ook weer rijk. 't Is weemoed met een scheutje gein. Het Waterloo Plein.

Dit is helaas alles wat ik nog van de tekst weet, maar misschien ben je emee geholpen.

groetjes Susanne