Beste Hans, in het liedjesboek dat mijn moeder in haar jeugd heeft geschreven, staat het:

HET OUDE MANNENHUIS

Hier mijn jongen nog een briefje

Ik weet niet of je er wat om geeft

Let niet op mijn slechte schrijven

Ik ben oud mijn hand die beeft

Ik hoop maar dat je hem zult lezen

Leg hem niet er zijde neer

Ik voel me zwak de laatste dagen

Wellicht schrijf ik nimmer meer.

Toen je met dat meisje trouwde

Stond ik jou mijn huisje af

Ik was te oud, kon niet meer werken

Ik leefde van wat jij me gaf

Eerst had ik een mooie kamer

Maar daar moest ik gauw vandaan

En als een arme oude stakker

naar de zolderkamer gaan.

Mocht niet aan je tafel komen

Dat ik erg verstotend vond

En moest op de zolder eten

Was ik dan gelijk een hond

Het is gelukkig dat je moeder

voor die tijd was dood gegaan

Ik had niet gaarne willen hebben

Dat het haar was aangedaan

Ik zit hier dikwijls stil te wenen

In het oude mannenhuis

En denk nog vaak aan het verleden

Toen ik nog had een eigen thuis

Waar jij het levenslicht aanschouwde

Waar ik leefde met mijn vrouw

Ik dacht toen niet, dat jij, mijn jongen

Mij daar ooit uit verdrijven zou.

Nu mijn jongen nog een groetje

Kus je kind van mij gedag

Laat de kleine voor mij bidden

Dat ik maar gauw sterven mag

Dan eerst ben ik uit mijn lijden

Naar de dood verlang ik gauw

Want daar boven wacht je moeder

Boven wacht mijn lieve vrouw

Ik ben te zwak de kracht begeeft mij

Jongen lief ontvang mijn groet

Je zult mij toch niet meer bezoeken

maar afijn het is toch goed

Ik voel geen haat doch schenk vergeving

en bid steeds de goede God

Dat hij jou op latere jaren

Spaart voor zo'n ellendig lot.