Moeder verloor de strijd

Ging naar de eeuwigheid

En kleine Henk, oh straf

Bracht moeder mee naar 't graf

Maar hij besefte niet

Ondanks zijn groot verdriet

Dat nu zijn moeder voorgoed hem verliet



refrein

Bij de muur van 't oude kerkhof

Wacht een kleuter droef en teer

Vraagt aan ons lief Heer daarboven

Wanneer komt mijn moesje weer?

Vader zegt dat moeder slaapt hier

U kan alles, is dat waar?

Roep mijn moedertje dan wakker

Want ik kan heus niet buiten haar



Bij het ter ruste gaan

En als hij op moest staan

Miste hij meer en meer

Z'n moeders kussen weer!

Leeg werd het om hem heen

Voelde zich droef alleen

Slechts bij het graf vond hij troost naar 't scheen



refrein



Smart om zijn moeders dood

Werd hem op laatst te groot

En ijlend riep hij: “Moe

Straks kom ik naar u toe.”

En op een zeek're keer

Toen lei zijn vader teer

't Ventje in 't graf naast zijn moedertje neer



Bij de muur van 't oude kerkhof

Kwam het knaapje nimmer meer

't Was vereend weer met zijn moesje

Daar bij onze lieve Heer

Zonder moedertje te leven

Daarvoor was hij nog te klein

Daarom kon hij in de hemel

Alleen bij haar gelukkig zijn.