Vlak bij de haven staan heel oude huizen,
Somber en donker, bouw-val-lig en koud .
Daar woont een meisje, ze noemen haar Patsy
Zij is het meisje dat veel van me houdt.
 
Kaal en versleten zijn Patsy haar kleren.
Ondanks die kleren hoort Patsy bij mij.
Thuis wil geen mens van mijn meisje iets weten.
Toch gaat mijn liefde voor haar nooit voorbij.

Patsyk hoor toch bij jou
Nooit nee wil k een andere vrouw
Ook al woon  je in een krot
met de huisdeur kapot
Je weet toch hoe veel ik van je hou.

Iedere nacht lig ik rust'loos te dromen,
'k Zie hoe je wacht in die sombere straat.
Denkend dat ik niet meer bij je zal komen,
Maar als ik kom is t' misschien al te laat.
 
Laatst vroeg een buurman heel zachtjes aan vader
Ken jij die Patsy, ze kwam wel eens hier.
't Meisje is vroeg aan haar einde gekomen,
Gisteren vond men haar in de rivier.
 
Patsy, ik hoor toch bij jou.
Nooit wil 'k een ander als vrouw.
M'n geluk is voorbij,
Jij ben niet meer bij mij.
Patsy, straks kom ik bij jou.